Laat ik nu alvast maar waarschuwen dat dit schrijfsel door sommigen misschien als nogal dramatisch kan worden ervaren en een behoorlijke nare bijsmaak geeft. Sorry, leuker kan ik het niet maken. Gelet op de huidige stand van zaken, kan ik mij niet voorstellen dat iemand zich geen zorgen maakt. Volgens mij is helaas alles van hetgeen ik hieronder benoem niet minder dan de keiharde waarheid. Zowel hetgeen ik over mijn persoontje benoem, dat wat dus alleen ik kan weten, als dat wat ons allemaal aangaat.
Het Fokuswonen, onze gezamenlijk belang, wordt bedreigd. Wordt? De negativiteit is al gaande, zullen anderen vinden. Tot hen hoef ik mij gelukkig dan weer niet te rekenen. In het project waar ik woon zijn er gelukkig nog genoeg ADL’ers, maar het houdt niet over. Mocht er iemand zijn die weet dat er ergens op het ‘world wide web’ een oplossing te vinden is tegen dit dreigende toekomstbeeld, maakt dit dan kenbaar.
Misschien gebruikte ik steeds andere bewoordingen, de strekking van beide uitspraken bleef iedere keer feitelijk exact hetzelfde. Bovendien konden ze in principe, zowel in de voorgaande edities als recentelijk, heel goed gecombineerd worden. De laatste jaren worden, wanneer ik mijn toekomst voor in ieder geval het komende jaar probeer te voorspellen middels het uiten van wensen, steeds twee uitspraken vrijwel in één adem genoemd. Over het algemeen gebeurt dit op die vaste momenten van terugblikken en vooruitkijken, wat meestal richting de jaarwisseling plaatsvindt of nog concreter, zelfs op oudejaarsavond. In dergelijke situaties zijn dit geheid twee van de eerste gedachten die in mij opkomen.
Enerzijds is daar het uitspreken van de hoop dat mijn gezondheid te overzien blijft, dus niet te hard achteruit gaat. Daarnaast is er al jarenlang de wens dat voor mij het wonen bij Fokusproject Zwolle/Stadshagen mag blijven bestaan. Beide wensen komen tot nu toe jaarlijks gelukkig uit, alleen is de verhouding tussen beide uitspraken qua gewicht in de loop der jaren wel wat veranderd. Waar ik in eerste instantie vooral op mijn eigen gezondheid was gericht en Fokus daarnaast een vanzelfsprekendheid was, is dat nu wel wat veranderd. Nog steeds blijft mijn eigen welzijn prioriteit hebben, maar het wonen bij Fokus levert mij toch wel wat onrust op.
En wat vind jij van het nieuwe logo? Deze vraag was voor menigeen en dus ook voor mij misschien niet het gesprek van de dag, maar wel een behoorlijke topic. Mijn aller, allereerste reactie was verbazing. Waarom? Waarom opeens een nieuw logo? Een dag later ging de afbeelding leven. Ik ging het geheel beter bekijken en gecombineerd met de bijbehorende uitleg en de krachtige slogan ’alleen samen kun je het alleen’ werd ik positief gestemd. Maar draaikont als ik ben kreeg ik toch weer wat twijfels. Er ontstond toch weer een waarom. Dit moet toch achterlijk veel geld kosten? Kon Fokuswonen dit niet beter besteden? Aan het eind van de rit grijp ik dit nieuwe logo aan als een nieuwe kans. Misschien is het tegen beter weten in, maar ik wil zo graag positief blijven. Al is het alleen maar voor mijn eigen woonplezier. Een nieuwe vormgeving, met ook een nieuwe, frisse website. Een nieuwe weg met een nieuwe toekomst?