Navigatie overslaan
Artikel

Onderzoek

Geert Jan den Hengst - cliënt

Of wij ook al een brief hebben gekregen. De vraag werd gesteld op een cliënten-groepsapp binnen het project waarin ik woon. Nee, nog niets ontvangen. Wel had ik gelezen dat er iets zou komen, aangaande een tevredenheidsonderzoek naar de sfeer en samenwerking binnen Fokus, of zoiets. De verwachting dat ik die post nog wel zou krijgen werd versterkt doordat anderen die inmiddels ook hadden ontvangen. Opvallend was dat enkelen het schrijven zelfs tweemaal hadden gekregen. Maar ik bleek niet de enige te zijn die was overgeslagen. Beetje raar!

Na een mix van afwachten, het gladweg vergeten en beseffen dat het nu wel erg lang duurt, kreeg ik de ingeving dat ik zelf maar eens in actie moest komen. Maar wie moest ik daarvoor benaderen? Fokus of Q-Consult Zorg, het onderzoeksbureau. Een e-mail naar Fokus leverde op dat ik mij voor deze vraag toch echt tot de onafhankelijke Q-club moest richten. Van hen kreeg ik de link naar het onderzoek, maar al snel bleek dat er nog wel een code noodzakelijk was en dus kon ik alsnog niets doen. Helaas konden er geen extra codes worden uitgeven, werd duidelijk toen ik ernaar vroeg. Vervelend, sorry! Voorgesteld werd om mijn ervaringen per e-mail met hen te delen, zodat zij die konden meenemen in het onderzoek. Goed plan! Immers, als mijn medewerking - voor wat die dan ook waard is - wordt gevraagd ter verbetering van het reilen en zeilen binnen Fokus, dan doe ik daar graag aan mee.

Ter voorbereiding nam ik de ontvangen vooraankondiging er nog eens bij. Wat werd er ook alweer gevraagd? De onderzoekers waren benieuwd naar mijn ervaring met hoe het is gesteld qua sociale veiligheid, de onderlinge communicatie en idem bejegening. Op advies van het ministerie van VWS moet Fokus van het onderzoek leren en het gebruiken om voor cliënten en medewerkers een veiliger bewegingsruimte te creëren. Die was er kennelijk niet. Jeetje! Uiteraard kon ik alleen schrijven over het project Zwolle/Stadshagen en hoe ik de sfeer hier ervaar.

Al bijna 16 jaar woon ik hier en ook nog eens met veel plezier. De zorg ervaar ik als zeer prettig. Het is geweldig dat ik dankzij deze zorg nog zelfstandig kan wonen, dit ondanks mijn beperking waarin ik volledig zorgafhankelijk ben. Dat ik wel eens moet wachten is balen, maar het zij zo. Ook ik hoor over de kritiek op de zorg binnen Fokus. Vanuit andere projecten, maar ook door medecliënten om mij heen. Een verklaring? Zeg het maar. Hierover moet ik voorzichtig zijn en ik kan niet meer dan dit aanhoren. Iedere cliënte heeft een eigen leven, in een eigen wereld, met een eigen karakter en een eigen verleden. Ook ik hoor signalen over personeelstekort. Uit den lande, maar ook

hier geldt dat. Al mag ik mijn handen nog dichtknijpen, geloof ik. Ook ik hoor signalen over regels die elders anders gehanteerd worden. Ook ik hoor signalen over wachttijden, over werkdruk, over weinig salaris. Twijfel over de toekomst is er wel. Hoe lang zal ik hier kunnen blijven wonen? Dan kijk ik niet alleen naar mijn eigen beperking.

Ben benieuwd naar de uitslag van het onderzoek en vooral naar het vervolg.